Persoonlijke groei door zingeving en herstel

In het huidige hersteldenken binnen de GGZ staan begrippen als zelfhulp, empowerment en peer support centraal. In de aandacht voor persoonlijk(e) herstel/groei neemt zingeving een steeds grotere plaats in. Maar ook zingeving wordt vooral bepaald door de drie eerder genoemde centrale begrippen uit het hersteldenken. Er is weinig aandacht voor de integratie van verlies in het denken over (persoonlijk) herstel. De thesis onderzoekt hoe ontwrichtende ervaringen van verlies geïntegreerd kunnen worden in het hersteldenken en in zingevingsprocessen, en wil een nieuw model van persoonlijke groei ontwikkelen, op basis van inzichten uit de theologische en wijsgerige hermeneutiek.

Dit zoekproces is tevens van belang voor de inhoud en de positie van geestelijke verzorging in de wereld van de GGZ. De kritische doordenking van het hersteldenken leidt tot een nieuw model om over persoonlijke groei na te denken, waarbij het omgaan met en een plaats geven aan verlies wordt geïntegreerd. Zingeving wordt daarmee ruimer opgevat. Het (her)vertellen of (re)construeren van het levensverhaal speelt daarbij een belangrijke rol. Het resultaat bestaat enerzijds in een nuancering van het hersteldenken en van het begrip persoonlijke groei, anderzijds in een bijdrage aan de inhoud en positionering van geestelijke verzorging in de GGZ.