Antwoord geven op het leven zelf

De studie geeft antwoord op de vraag naar de methodische structuur van de praktijk van de geestelijke verzorging. Geestelijk verzorgers maken gebruik van allerlei methodieken die vaak ontleend zijn aan andere disciplines: gesprekstechnieken uit de psychotherapie, contextuele hulpverlening, theorieën uit het cultureel opbouwwerk (presentietheorie) e.a.  Het onderzoek beantwoordt de vraag op welke vakmatige basis deze methodieken worden ingezet. Ruimer geformuleerd: wat is de basismethodiek van de geestelijke verzorging? Het antwoord wordt verkregen door middel van een theoretische doordenking van domein en doel van de geestelijke verzorging. Op basis daarvan wordt een systematische beschrijving van de in gebruik zijnde methodische modellen geboden.

In een empirisch deel wordt op basis van een meervoudige gevalsstudie een antwoord gezocht op de vraag waar de geestelijk verzorgers op uit zijn en hoe ze dat doel denken te bereiken. Dat wordt gedaan op basis van een schriftelijke verkenning, analyse van getranscribeerde gesprekken en interviews waarin op de gesprekken wordt gereflecteerd. De inzichten verkregen uit de theoretische doordenking en de empirische verkenning resulteren in een model voor de basismethodiek van geestelijke verzorging. Het beschrijft een weg die geestelijk verzorgers willen afleggen met de ander. Het model beschrijft een weg vanuit de oppervlakte van het leven door middel van betekenisexploratie en relationele verbinding afdaalt tot het diepste niveau van de menselijke existentie: de spirituele beleving. Dat is het niveau waarop mensen ‘antwoord geven op het leven zelf’, hetgeen ook de titel van het proefschrift is.